ROZDZIAŁ 32

~~ Nie  wiem jak wam ale mi strasznie spasował ten rozdział :D
~~ Sesjaaa sesjaa ... przez co zapominam dodawać rozdziałyy ... ale musze sprężyć dupe bo jeszczce jeden rozdział i nie będe miała co wstawiać xd
~~Enjoooooyyyy madafakaaa!!

-Co się tu do cholery dzieje?!- wparował jak po ogień wszechpotężny Logan.

-A co się ma dziać?- odparł niewzruszony Tony- Steve przytachał zimowych żołnierzy, Saturn jest w śpiączce a ja się wyprowadzam- wszystko na jednym oddechu. Ale ma płuca.

-No właśnie kapitanie- sciszył głos i podszedł do niego- co z nią? Gdzie ona jest?-

-Jest w dobrych rękach- uspokajał go- jak się wybudzą to pójdziemy ją odwiedzić-

-Nie Kapitanie, idziemy teraz- nalegał twardo.

-Idź idź Kap, ja ich popiluje- zgłosił się na ochotnika Tony gdy Steve zrobił mine w stylu „ta, na pewno”- to ide się pakować- odparł uroczyście po czym udał się do drzwi.

-Tony proszę cię- krzyknął za nim lecz ów uparciuch tylko głośno zatrzasnął drzwi- Tony!- no cóz, nie da się wszystkich zadowolić.

-Chce Bannera- założył reke na ręke Logan gdy biedny Steve tylko westchnął.

-Daj mi chwilke, dobrze?-prosił go Kapitan- jest tam pielęgniarka i pewnie dziewczyny też-

-A ta twoja lalunia?- spytał gdy Rogers był zdziwiony jego pytaniem- nie jestem debilem, gdzie ona jest?-

-Pilnuje więźnia, który chciał się do nas włamać-

-Kapitanie! Budzi się!- zaalarmował Banner gdy Steve szybko podszedł do swojego rozmrażającego się przyjaciela.

-Bucky- szepnął cicho Rogers, powoli potrząsając jego ramie.

-To kiedy moge Bannera zabrać?- ponaglał go Howlett.

-Jak się obudzi- odparł mu Kapitan gdy ten, nie zastanawiając się nawet, obdarował Zimowego Żołnierza takim plaskaczem że aż spadł z łóżka- Logan!- krzyknął Kapitan, widzac jak jego przyjaciel, już obudzony, zwijał się z bólu na podłodze.

-Co? Już się obudził. Moge Bannera?- wskazał na Barnesa, gdy Kapitan westchnął.

-Bruce idz z nim- warknął Tarcza- jeszcze raz tak zrobisz a pożegnasz się z X-Mengersami- popatrzył na Logana wkurzony.

-Przepraszam- podniósł rece- ale ty powinieneś jednak zrozumieć moje zachowanie- odparł po czym zniknął z Bannerem za drzwiami.

-Steve?- spytał troche ogłuszony i nieogarniający James Barnes. Wołany szybko podniósł go i przyjacielsko przytulił.

-Ciesze się że cię widze- odparł mu gdy Bucky odwzajemnił uścisk i poklepał go po plecach.

-Ile spałem?- spytał po chwili, masując się po twarzy.

-Nawet niedługo- uśmiechnął się Rogers gdy jego przyjaciel zaczął się rozglądać.

-Macie rozwiązanie na mój „problem” że mnie rozmroziliście?- spytał z nadzieją w głosie gdy Steve szybko spochmurniał.

-Niestety nie- powiedział mu bez owijania w bawełne gdy James popatrzył na niego zdziwiony.

-To po co mnie rozmrażaliście?-

-Nie mieliśmy wyjścia- wzruszył rękami- HYDRA was odnalazła i naukowcy już was rozmrażali-

-No tak … HYDRA- westchnął- czekaj … nas?-

-Tak- kiwnął głowa- znaleźliśmy cię z …- wskazał na miejsce gdzie wczesniej leżała dziewczyna lecz było puste. Bucky odwrócił się lecz nie zrozumiał o co mu chodzi. Kapitan szybko chwycił za tarcze i rozglądał się po całym pomieszczeniu, razem ze swoim zmieszanym przyjacielem. W pewnym momencie, gdzieś z góry, został wystrzelony płomień skierowany do blondyna. Ten szybko obronił się swoją tarczą. James zaś szybko schował się za Kapitanem.

-Niezłe powitanie. Czy to Stark?- spytał po chwili.

-To nie on- zaprzeczył Rogers po czym próbował nawiązać jakikolwiek kontakt z intruzem- Jesteśmy pokojowo nastawieni!-

-Steve to nie II wojna światowa- mruknął gdy Kapitan go uciszył.

-Nie chcemy ci zrobić krzywdy!- mówił dalej gdy jakaś postać ruszała się po belkach na suficie.

-Serio?- dało się słyszeć kobiecy głos po czym ów osóbka zeskoczyła na dół, lądując niedaleko przed nimi- już to gdzieś słyszałam-oby dwoje zaniemówili. Przed nimi staneła czerwonowłosa dziewczyna, ze świecącymi na czerwono oczami, w których pojawiły się płomienie.Podniosła brew i cwano na nich popatrzyła- i widze że każdy ma tą samą śpiewke-

-Kim jesteś?- spytał Kapitan gdy się otrząsnął.

-Franciska Alicia Victoria Fernandez Munoz Morena Pastore- odparła, wchodząc zwinnie na biurko i siadając na nim- w skrócie Fran- jej ręka zapaliła się a ona z wielkim spokojem się jej przyglądała- ale nie chce mi się słuchać waszych imion- spojżała na nich z taką miną że nawet Rogers przełknął śline. Oj widze że Lana będzie miała konkurencje … w sianiu spustoszenia swoim wyglądem.

-Chce pogadać na spokojnie- oznajmil Steve, gdy Bucky stanął z nim ramie w ramie.

-Mówisz?- uśmiechneła się po czym ukokosiła wygodnie na biurku.

-Tak- odparł, powoli podchodząc do swojej tarczy lecz dziewczyna szybko uniemożliwiła mu to, strzelając płomienistą kulą.

-No no- pokiwała palcem- bez tarczuni-

-Chciałem ją tylko umieścić na miejsce- podniósł ręce.

-Czerwona, troche szacunku dla kapitana- odezwał się Bucky, gdy Fran popatrzyła na niego ze śmiechem.

-Kto was po mnie wysłał?- spytała po chwili.

-Znaleźliśmy cię razem z nim- wskazał na Buckyego Kapitan- byliście zamrożeni. Nie chcemy cię skrzywdzić-

-Kapitanie! Co się dzieje?!- do sali wpadł Banner, gdy dziewczyna zaczeła w niego celować. Bucky, wiedząc co może się stać jeśli rozwścieczy się Bruce'a, zaczął biedz w strone Czerwonej. Ona zaś zwinnie wstała i schowała się pod biurko przez co, gdy James wpadł na nie próbując ją złapać, ta od dołu wystrzeliła ognistą kule, przez którą całe biurko wystrzeliło do góry, łącznie z Barnesem. Zadowolona wstała lecz po kilku sekundach biurko runeło na nią.

-Mam ją!- krzyknął Bucky, otrzepując się i leżąc dalej w stercie roztrzaskanego biurka.

-Złaź ze mnie, miażdzysz mi miednice!- krzyczała, próbując się wydostać spod ciężaru biurka i Zimowego Żółnierza.

-Moje ulubione biurko- jęknął Banner.

-Odkupie ci, nie martw się- poklepał go po ramieniu po czym, razem z Buckym, podniósł dziewczyne- pogadajmy. We dwoje. Bez nich. Wytłumacze ci wszystko, dobrze?- spytał z nadzieją w głosie, gdy dziewczyna, troche obolała, popatrzyła na niego podejrzliwie.

-Ale nie zabijesz mnie?- spytała po chwili ciut zdezorientowana.

-Moje biurko …- jęczał dalej Banner, gdy James wymienił dziwne spojrzenie z Rogersem.

-Prędzej on to zrobi- zaśmiał się cicho Bucky gdy dziewczyna kopneła go … w niedawno odmrożone klejnoty- … porozmawiaj z nią- prawie że szepnął obolały po czym udał się do wyjścia. Steve podniósł brew po czym skierował wzrok na Czerwoną.

-No co?- wzruszyła ramionami- wkurzał mnie-

-Bruce- zwrócił się teraz do biednego okularnika, który dalej ubolewał nad biurkiem- możesz?-

-Ta … moge moge- machnął ręką- a wy możecie chociaż raz nie rozwalać moich rzeczy?- wzruszył rękami po czym wyszedł. Kapitan powoli puścił dziewczyne. Ta rozprostowała kości.

-Usiądz- wskazał na dwa krzesła koło stolika- pogadamy na spokojnie- dziewczyna podeszła tam gdzie kazał po czym usiadła na podłodze. Haha piona! Steve usiadł zaś na krzesle po czym się zaśmiał.

-Co?- położyła głowe na rekach, pochylając się tak ze cycki dosłownie wypływały jej na wierzch. Lana! Gdzie jesteś?! Lana!!- wygodniej mi tak-

-Dobrze- przełknął śline. Lanaa!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Myślisz że coś mu zrobi?- spytał Banner stojąc pod drzwiami.

-Niech tylko spróbuje- odparł Bucky, nie wiedząc gdzie się masować- mnie już zrobiła- podniósł brew lecz ostatecznie zaczął się masować po szczęce- kto mi przywalił na pobódke tak w ogóle?-

-To tylko nasz Rosomak- wytłumaczył mu Bruce- Nie mógł się doczekać jak się obudzisz-

-Poczułem- zaśmiał się gdy bardzo niefortunnie ktoś przechodził akurat tym korytarzem … chwila ciszy … no i BUM! Połowa ściany rozwalona.

-Stark! -krzyknął Steve gdy druga strona ściany prowadziła właśnie do pomieszczenia, w którym dyskutował z nową.

-Nie daruje ci tego!- jak opętany Tony miotał Buckym we wszystkie strony.

-Tony uspokój się bo zaraz będzie wejście Hulka!- próbował go powstrzymac lecz to było na nic.

-Coraz ciekawiej się tu robi- szepneła do siebie Czerwona po czym chwyciła Tonyego. Jej moc zaczeła działać w taki sposób, że jej ogień popalił wszystkie przewody w pancerzu, przez co system się wylączył a Stark gruchnął na ziemie- proszę- przeciągneła się- chociaż, szczerze, byłam ciekawa jak ten Hulk wygląda- uśmiechneła się cwano gdy cała trójka staneła dęba.

-Cóż to za dziwactwo uratowałeś Rogers?- dało się słychac krzyk Blaszanego, który powoli się podniósł i odsłonił swe oblicze. Steve tylko wzruszył rękami- Dobra, zabieram swoje pudła i ide- chwycił za nie po czym udał się do dziury w ścianie- a z tobą Barnes się jeszcze policze- zagroził mu po czym zniknął z pola rażenia.