ROZDZIAŁ 28

~ Patrzcie jest kolejny!! 5 rozdziałów w jeden tydzień! Szok! xd
~ Nacieszcie się nimi puki mam jeszcze wene xd

~ Mam ochote znowu iść na Civil War :3

-Ochotnicy srochotnicy, wybierz mnie Kapitanie bo ja w tej norze już dłużej nie wytrzymam ...- mruknął zdesperowany Tony.

-My z Tobą też. Przegłosowany!- podniósł ręke Thor gdy zdziwione oczy były skierowane właśnie w jego strone- co?-

-Thorze synu Orangutana ...- zaczełam.

-Odyna!- krzykneli wszyscy gdy chyba nie załapali mojej ironii.

-Żartowałam, wrzućcie na luz- mruknełam pod nosem- w każdym bądź razie zachowujesz się ostatnio dziwnie-

-A kto się ostatnio dziwnie nie zachowuje- dodał swoje 3 grosze Barton.

-Pierzasty, mówiłam ci coś- wskazałam na niego.

-Uspokójcie się- przemówił pan i władca- nie musicie się spierać. Ja już wybrałem- cisza. Wszyscy zdziwieni.

-No to słuchamy cię o Wielki- ukokosił się wygodnie na krześle Stark.

-Ponieważ wine ponosicie wszyscy a nie, jak myśleliście, kilka pojedynczych osób, postanowiłem rozdzielić grupe wesołków-

-Daruj sobie wstępniaki i powiedz wreszcie czy się wyrwe chociaż na chwile- prawie błagał Blaszany łeb.

-Skoro Stark ma tak strasznie mnie dosyć to ja go też- rzuciła w jego strone szmatą Ksenia po czym ułożyła się wygodnie na swoim miejscu.

-Stark, Kardona- popatrzył na nich szefuncio- lecicie ze mną-

-Oh dzięki Bogu- odetchnął z ulgą Tony.

-Wszystko pięknie, ładnie ale czemu z nim- posmutniała rudowłosa.

-Nie martw się, poleci jeszcze z nami Cyklop i Lana- oczywiście musiał się troche przypocić przy ostatnim imieniu … hu hu.

-Rozumiem że znowu jestem uziemiona- podniosłam ręke- z dwoma debilami- wskazałam na gości koło mnie.

-Wrócimy za niedługo- oznajmił kapitan- a i Clint- popatrzył na niego- idz już do swojej siedziby, dobra? Bo już wysyłają za tobą listy gończe-

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Lot będzie trwał około 2 do 4 godzin. Macie do dyspozycji multum foteli więc siadajcie gdzie chcecie- mówił Ameryka gdy jego załoga wchodziła na pokład.

-A ja ci się nie przydam kapitanie?- podeszła do niego agentka Romanoff .

-Ty się zajmij twoją ptaszyną, niech odfrunie do swojego gniazdka- zerknął na Clinta, który tym razem udawał że nic nie widzi, nic nie słyszy i poleruje strzałe.

-Dobrze szefie- uśmiechneła się do niego po czym wróciła do Clinta.

-Logan, Johnny- zwrócił się do szponiastego i ognistego- pilnujcie tego małego stwora- wskazał na mnie gdy naburmuszona wywróciłam oczami.

-Jest w dobrych rękach Steve- poklepał mnie po ramieniu Blaze gdy kątem oka zauważyłam jak Logan pożera go wzrokiem. Przyjedźcie szybko, błagam … pożegnani i te pe i te de wyruszyli w podróż. Ale w jaką podróż … Ksenia, podekscytowana całą tą sytuacją, zmieniała co chwile miejsca i wpatrywała się w pejzaż, który ukazywał się jej z okienka. Stark … zasnął. No, po prostu. Wziął i zasnął. Chciał się nacieszyć wolnością no to … może spać gdzie indziej niż w laboratorium. Cyklop zdaje się że próbował sms-ować do naszej blondi ale, ze względu na słaby zasięg, chyba mu to kiepsko wychodziło. Dumny Kapitan Steve Rogers, patrząc na jeszcze „dumniejszą” jego załoge, przechadzał się w te i we wte po kabinach. Może chciał schudnąć. Zrobił już chyba kilkanaście razy trase całego samolotu, gdy rozkojarzony wszedł do kabiny gdzie była mapa, planowało się starcia i takie tam. Stanął dęba gdy ujrzał naszą porywaczke serc, majstrującą coś przy jednej z map. Zdezorientowany powoli zaczął podchodzić do niej, lecz miał w sobie troche lęku i niepokoju.

-Steve!- przestraszyła się dziewczyna gdyż odwróciła się z nienacka- nie strasz mnie- zaśmiała się.

-Przepraszam. Czasami cicho stąpam- podszedł do niej i dał ręce za siebie jak chłopczyk z podstawówki.

-Jakie rozkazy Kapitanie?- popatrzyła na niego tymi swoimi błyszczącymi oczami, oczami które zwalały z nóg każdego. Ale na kogo działały najbardziej?

-Yyy ...- no ba że na kapitana- no … ten tego ...- on się jaką? Niemożliwe!- patrzeć czy wszystko gra i … kontrolować łobuzów, żeby nic nie zniszczyli-

-Zależy których- wskazała wzrokiem na kabine obok, gdzie spał Stark.

-Tych i tych- sprecyzował Steve.

-Rozumiem- przybliżyła się do niego z takim wdziękiem że nie mógł oderwać od niej wzroku. Stał jak zahipnotyzowany- a moge … ciebie popilnować Kapitanie?- po tonie, w jakim to wypowiedziała, nawet mnie przeszedłby dreszcz. Yyh. W tej chwili Kapitan na pewno nie panował nad wszystkimi szlabanami … zwłaszcza nad swoim. Dziewczyna, wykorzystując okazje że Steve stoi jak słup soli, powolutku przybliżyła się do niego i delikatnie przygryzła jego dolną warge, cicho mrucząc. Ej! To moja kwestia! Ja mrucze! Mrr!

W każdym bądz razie delikatne ugryzienia przemieniały się w malutkie pocałunki, w średnie pocałunki aż w końcu w fale namiętności pocałunków. Przyciągneła go do siebie, tak jakby nie chciała go więcej puścić i wplotła swoje ręce w jego włosy.

-Kapitanie! Gdzie jest łazienka?- dało się słyszeć głos Ksenii przez co namietna chwila została przerwana. Rogers ogarnął się szybciorem i wyszedł z kabiny.

-Tam dalej po prawej!- krzyknął, wskazując miejsce. Ksenia podziękowała i poszła. Steve, wzdychając głęboko, przystanął przy drzwiach. Ale nie na długo. Poczuł nagłe szarpnięcie po czym ktoś wciągnął go do kabiny i zamknął za nim drzwi. Na klucz.

-Teraz cię już nigdzie nie puszcze- mrukneła do niego Lana po czym znów wtopiła swoje usta w jego, ciągnąć go do stolika, na którym leżały poszczególne mapy. Steve, można powiedzieć ze wodzony przez nią za nos, podniósł ją i usadowił na owym stoliku, nie przestając całować. Gorąca atmosfera rozpalała się jeszcze bardziej z minuty na minute do tego stopnia że wszystkie ich ubrania wylądowały na podłodze. WSZYSTKIE. Hmm czemu ja nie moge mieć takiego szczęścia?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Banner Misiaczku-

-Słucham Saturn Planeto?- odparł mi zielony, tym razem chodząc w te i we wte z papierami.

-Ja tu „Misiaczku” a ty „Planeto”- oburzyłam się.

-Nie wiem jakie metody podrywu stosujesz ale i tak jestem dla ciebie za stary i traktuje cię jak córke- wytłumaczył mi z uśmiechem gdy podniosłam brew.

-Myślisz ze cię podrywam?- zaczełam się śmiać- no co ty!- Klasnełam w ręce- próbuje wyżydzić od ciebie troche trunku z BB-

-Z czego?-

-Barku Bannera-

-O nie nie nie, wykluczone- pomachał mi ręką- słyszałaś Rogersa „żadnych imprez”-

-Ale ja chciałam tak kameralnie- mruknełąm gdy popatrzył na mnie spod byka.

-Już ja znam to twoje „kameralnie”- zaśmiał się, poczochrał mi włosy po czym usiadł na fotelu. Musiałam coś wykombinować żeby nie siedzieć tak bezczynnie i nic nie robić! Wyszłam od Bannera po czym udałam się do …? Co się rymuje z „Bannera”? Oprócz „cholera”? Tak! Ridera!

-Otwarte- krzyknął gdy zapukałam. Słysząc to chciałam otworzyć drzwi lecz jakimś cudem były zamkniete.

-Ej! Nie moge otworzyć!- mocowałam się z klamką.

-Najwyraźniej zamknąłem-

-Otwórz!-

-Nie chce mi się wstać- przeciągnął się- mów o co chodzi przez drzwi-

- … i to jest godna drużyna Alfa- mruknełam, stojąc jak debil przed tymi drzwiami- słuchaj, chce zrobić takie kameralne spotkanie-

-Mamy przyjśc w garniakach?-

-Niee-

-Rozumiem że chcesz zrobić imprezke ale pod przykryciem, by Wolvie się nie dowiedział?- rozgryzł mnie palant … i to jeszcze przez drzwi!

-Taa- w tej chwili niespodziewanie otworzyły się drzwi.

-To kiedy zaczynamy?-