ROZDZIAŁ 30

~No i jest kolejny! Wstawiam bo mnie jeden "ktosiek" zaraz zamęczy xd
~ Rozwiązałam jeden problem :3 Więc  zapraszam!

-Bruce'i!- wparowaliśmy do niego gdy ten, zaskoczony naszą wizytą, aż podskoczył na krześle, zamykając coś pospiesznie na komputerze.

-No ludzie! Z wami się nie da pracować w spokoju!- krzyknął oburzony gdy podeszliśmy do niego.

-Widzisz? Mówiłam że sobie sami poradzimy ale niee- wzruszyłam ramionami.

-Bruce nam pomoże zlokalizować gościa i uspokój się!- rozkazała mi Eveline gdy podniosłam ręce.

-Mam nadzieje że nie przeszkodziliśmy w „Słodkiej chwilce”- uśmiechnełam się zadziornie gdy ten zaczął lustrować mnie wzrokiem- dobrze, przepraszam tatku-

-Co się dzieje?- ściągnął zrezygnowany okulary i popatrzył na nas.

-Ktoś nam chodzi po budynku- wyręczył mnie Rider.

-Niemożliwe- zdziwił się po czym zaczął coś szukać na komputerze. Momentalnie ustawiliśmy się za nim, patrząc co tam majstruje- chociaż ...- mruknął, gdy na ekranie pojawił się cały budynek i jakiś dziwny punktcik z lewej strony.

-Jest na dwudziestym piętrze- wybauszyłam oczy- nie mógł użyć windy?-

-Dobrze że ci trunków nie dałem- obrócił się w moją strone- bo kolejne dane poszłyby w las-

-Ściągniemy go- szybko odparłam gdy zielony dziwnie na mnie popatrzył- nie możemy się wiecznie wami wyręczać-

-Saturn to jest poważna sprawa a nie poranne ćwiczenia z kukiełkami- tatuś Bruce się odezwał.

- … masz na tapecie agentke Romanoff?- zmieniłam szybko temat gdy Banner, zmieszany, odwrócił się do monitora i otworzył znów plik z siedzibą, który niechcący się zamknął.

- Mam każdego X-Mengersa … tylko zmienia się co godzine- oj Bruce'i nie umiesz kręcić …

-Czy ja o czymś nie wiem?- podniosłam cwano brew gdy zrezygnowany zielony popatrzył ratująco na reszte.

-To co mamy robić?- spytała Eveline gdy zrobiłam grymas ponieważ znów nikt mnie nie słuchał.

-Użyłbym osłon ale skoro chcecie się z nim pobawić- odzyskał nagle witalność Banner.

-Podoba ci się, prawda?- teraz moja kolej na zmiane tematu. Bruce westchnął i powoli odwrócił się do mnie.

-Jest z Clintem więc koniec tematu- warknął.

-Zdziwiłbyś się- szepneła nagle blondi po czym uważnie przeanalizowała położenie zbira- jeszcze tu nie dotarł. Chodzcie idziemy-

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Wołałaś mnie- do pomieszczenia wszedł Barton, który był dosłownie kilka pięter niżej od rozgrywającej się akcji.

-Tak- odparła Czarna Wdowa gdy Pierzasty ciut zmieszany nie wiedział o co chodzi.

-Chcesz porozmawiać o tym jak dałaś mi kosza?- założył ręke na ręke gdy Natasha westchneła.

-Tak jakby- popatrzyła w prawo i dała komuś znak. Po chwili przed Clintem staneła kobieta. Barton nie mógł wyjść z szoku.

-Laura?- szepnął prawie że do siebie gdy kobieta lekko się uśmiechneła.

-Zostawie was- odparła Romanoff po czym dała im chwile. Kobieta, chodż najwyrażniej zła, była szczęśliwa że znów ujżała swojego … męża.

-Laura- powtórzył- myślałem ze … no … to koniec- nie mógł się wysłowić.

-Wiem- westchneła.

-Przyszło mi pismo rozwodowe … potargałem. Żeby nie było że nie doszło czy coś-

-Clint- podeszła do niego pewniej- przepraszam cię- spuściła głowe- nie mogłam wytrzymać tego że długo cię z nami nie ma … że Avengersi … że cały czas boje się o twoje życie- popatrzyła mu w oczy- nie da się tak żyć- nie mogąc się powstrzymać Clint mocno ją przytulił. Zza ściany kukała zaś agentka. Barton bezgłośnie jej podziękował.

-Tak będzie najlepiej- mrukneła do siebie Natasha, uśmiechajac się w duchu.

-Nie chce się z tobą rozstawać- odparła mu po chwili- dzieciaki tęsknią za tobą … i ja też- Barton uśmiechnął się na wieść że żonie jeszcze zależy by odbudować to malżeństwo.

-Ja też cię przepraszam. Nie powinienem przebywać cały czas w „pracy”. A z Natashą ...-

-Nie martw się, wytłumaczyła mi co i jak- odparła mu gdy Clint zdziwiony popatrzył ukrakiem na Romanoff- po prostu zacznijmy od nowa- zaproponowała. Na odpowiedz nie musiała długo czekać. Clint namietnie ją pocałował a Natasha odetchneła z ulgą.

-I co, złapiemy go na piękne oczka?-

-Ty się lepiej nie wychylaj bo się przestraszy. Ja moge najwyżej-

-Haha Rider nie rozśmieszaj mnie! Mam ładniejsze oczy od ciebie!- Było słychać i też było widać nagłych przybyszów, którzy niezapowiedzianie weszli do pomieszczenia- Co tu się dzieje!?- tak, to myyy!.

-O nie- jęknął Clint. No dzięki- Laura, to moja patologia-

-Twoja? Pff! Ty powinieneś grzać tyłek w sektorze ETA!- odpyskowałam mu.

-Przedstawiam ci Saturnine- wskazał na mnie- jej nie przemówi-

-Laura- uśmiechneła się Eveline po czym przytuliła ją.

-To wy się znacie?- nic nie ogarniam. Znowu.

-To jest Laura, żona Clinta- wyszła z cienia Natasha i przedstawiła nam ją.

-Żona?!- mega zdziwienie- i ty ...- wskazałam na agentke lecz Clint prosił mnie skinieniem głowy bym przestała.

-A ja jestem Johnny- wtrącił się- jakby ktoś pytał-

-I jak sytuacja?Jak dzieciaki?- pytała dalej blondi gdy prawie się zapowietrzyłam.

-Dzieciaki?!- uwaga, mdleje.

-Przestań odstawiać sceny- nie będziesz mi mówił co mam robić Clint!

-Przypominam że musimy złapać tego gostka, jeśli nie chcemy żeby znowu coś nam wykradł- Blaze wziął siorba ze swojej paczki żelek po czym popatrzył po nas.

-Racja- klasnełam w ręce- pogadamy póżniej- wskazałam na Pierzastego.

-Kochanie- popatrzył na swoją żone Clint gdy bezgłośnie powtórzyłam to z takim zdziwieniem ze nawet Romanoff się zaczeła śmiać.

-Leć, potrzebują cię- uśmiecheła się do niego Laura.

-Właściwie to damy sobie rade bez ...- nie ukończyłam gdy Eveline trzepneła mnie w głowe- no już już! Będe cicho ...- krótkie pożegnanie małżonków po czym ruszyliśmy w strone danego obiektu. Małżonków! Ogarniacie?! Bo ja nie ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Ciśnienie w normie, temperatura też. Kilka godzin jeszcze powinni wytrzymać- analizowała wszystko bardzo dokładnie Lana, gdy już wsiedli do samolotu.

-Świetnie- kiwnął głową Kapitan po czym przypatrywał się Zimowemu Żołnierzowi.

-Przyjaciel?- spytała po chwili, stając koło niego.

-Tak- westchnął po czym popatrzył na nią- mieliśmy przez niego troche kłopotów ale to wciąż mój przyjaciel-

-Przyjaźń aż po grób- uśmiechneła się gdy Kapitan odmienił jej tym samym- co będzie z Tonym?-

-No cóż- wyprostował się- pewnie wyprowadzi się do ETA ale wróci- zaśmiał się- długo tam nie wytrzyma-

-Nie lubi się z Bartonem?-

-Nie o to chodzi- podszedł powoli do drugiego Zimowego Żołnierza- zatęskni wkońcu za Bannerem- widać było na jego twarzy cień uśmiechu- i za Ksenią-

-Puk puk- w drzwiach stanął Cyklop.

-Słucham cię- obrócił się w jego strone.

-Wiem że to nie moja sprawa ale- zawahał się- chciałbym być po jakiejś stronie jednak nie wiedząc o co chodzi trudno jest mi zając jakąkolwiek pozycje- wzruszył ramionami- a też nie chce zapytać Starka bo może dodać jakieś swoje trzy grosze i ...-

-Rozumiem- przytaknął- powiem ci o co chodzi- przybliżył się do niego gdy Lana obserwowała ich z daleka, pilnując Żołnierzy- Bucky był moim przyjacielem. W czasie wojny złapała go HYDRA i zrobiła z niego Zimowego Żółnierza. Mieli specjalny kod, dzięki któremu potrafili go kontrolować- westchnął- skończyło się to marnie- obrócił się w strone Barnesa- zabił rodziców Starka, nieświadomy jednak tego co robi. Wykonywał tylko rozkazy. W dodatku resetowali go więc nawet nie pamiętał kim był i komu służył. Stark nie chce słuchać moich tłumaczeń. Ma wielki żal do niego i nie wiem czy mu odpuści- Cyklop opuścił głowe.

-Mam nadzieje że nikt już nie zna tego kodu- odparł Summers.

-Na razie przechwyciliśmy książke z nim. Zamroziliśmy Buckiego żeby nie był zagrożeniem, puki nie znajdziemy metody by unicestwić działanie kodu- wzruszył rękami- ale HYDRA oczywiście musi wszędzie węszyć-

-Kapitanie, coraz szybsze bicie serca- wtrąciła nagle Lana.

-Jak Bucky się obudzi będziemy mieć piekło w sektorze ...- odparł po chwili Steve, świadomy tego co może się wydarzyć.

~ Jakby ktoś chciał się zapoznać z nowymi bohaterami to zapraszam bo już są! -> klikuniać